สนใจสั่งจอง เหรียญเจริญพรหลวงพ่อสุ่มสิรินฺธโร

#ประวัติพระครูสิทธิธรรมธร ( หลวงพ่อสุ่ม สิรินฺธโร ) ทายาทศิษย์ผู้สืบทอดวิทยาคม หลวงปู่คง ฐิติปัญโญ วัดตะคร้อ
หากกล่าวถึงพระครูสิทธิธรรมธรน้อยคนนักที่จะรู้จัก แต่ถ้าจะเอ่ยชื่อว่าหลวงตาสุ่ม วัดหนองหว้าก็น้อยคนนักที่จะไม่รู้จัก ตั้งแต่ลูกเล็กเด็กแดง ไปจนถึงคนอายุ 70 - 80 ย่อมรู้จักและให้ความเคารพทุกคนจะเรียกว่าหลวงตาสุ่มบ้าง หลวงพ่อสุ่มบ้าง หลวงปู่สุ่มบ้าง บางท่านก็เรียกหลวงเตี่ยบ้าง ทุกวรรพนามที่เรียกล้วนมาจากความรัก และเคารพสุดหัวใจของศิษย์แต่ละคนที่จะหาคำมาเรียบเรียงเรียกเพื่อให้สมแก่แรงศรัทธาที่มีต่อท่าน

หากนึกถึงหลวงตาสุ่มนึกถึงอะไร ทุกท่านก็จะตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า นึกถึงของขลัง แม่ค้าก็จะบอกว่าของหลวงตาสุ่มเมตตามหานิยมดี พวกไหนชอบนักเลงก็จะบอกว่าของหลวงพ่อสุ่มเหนียวดี คนไหนชอบเสี่ยงโชคก็จะบอกว่า ของหลวงเตี่ยโชคลาภดี ตามความศรัทธาของแต่ละคน แต่การที่ท่านจะโอ้อวดนั้นย่อมไม่มีแก่พระผู้เฒ่ารูปนี้ หลายท่านจึงเกิดความสนใจอยากทราบว่า หลวงตาสุ่มมีความเป็นมาอย่างไร

ชาติภูมิหลวงตาสุ่ม ท่านเกิดเมื่อวันเสาร์แรม 3 ค่ำ เดือน 9 ปีเถาะ ณ ตำบลหนองมะนาว อำเภอคง จังหวัดนครราชสีมา ที่ท่านชื่อสุ่มเพราะมีมูลเหตุ คือ ในสมัยโบราณย้อนไปเมื่อพุทธศักราช 2482 ครอบครัวท่านมีอาชีพทำนาเมื่อบิดามารดาลงนาก็จะเอาท่านขังในสุ่มไก่เอาไว้ เพื่อป้องกันอันตรายจากการที่ท่านเล่นชุกชน ท่านจึงถูกขนานนามว่าสุ่ม ตั้งแต่นั้นมาจนถึงทุกวันนี้ เมื่อท่านเจริญเติบโตขึ้น บิดามารดาจึงนำท่านไปฝากเรียนที่วัดประคำอารามศรี ในช่วงนี้ เด็กชายสุ่ม โชตินอก ได้ศึกษาอักขระขอมไทย บทมนต์ต่างๆ จากพระอาจารย์พร และพระอาจารย์จี่ พระภิกษุวัดประคำอารามศรี

ท่องเที่ยวหาความรู้ สมัยก่อนนั้นโจรมันชุกชุม ต้องมีของป้องกันตัวเอง ท่านเดินทางไปแถบจังหวัดปราจีนบุรี สระแก้ว ชลบุรี แต่ก่อนไม่เจริญเต็มไปด้วยชุมโจร ไปจนถึงเขาลูกหนึ่งเขาเรียกกันว่า เขตสิงห์ป่าซุง เขาลูกนี้มีชุมเสือ 4 ชุมเสือ แบ่งการปกครองเขาจะไม่ข้ามเขตกัน ใครเข้าไปมีแต่ตายกับตาย แต่ท่านอยากได้วิชาจึงข้ามไปจนถึงเขตจังหวัดชลบุรี เพื่อไปฝากตัวเป็นศิษย์ อาจารย์ปรั่ง อาจารย์สักยันต์ชื่อดังแห่งเมืองชลบุรีในสมัยนั้น ซึ่งเป็นรอยสักแรกที่ท่านได้รับการประสิทธิ

ชายหนุ่มรูปเล็กนามว่า นายสุ่ม โชตินอก ถึงแม้ว่าจะมีของดีไว้ป้องกันตัว เที่ยวงานบ้านไหนไม่เคยมีเรื่องกับใครนอกจากว่า จะมีคนมาหาเรื่อง เอาเป็นว่าจะไม่ยอมให้ใครมาหยามได้กันเลยทีเดียว นายสุ่ม โชตินอก จึงเป็นที่รักของเพื่อนๆ เพราะเป็นคนจริง มีสัจจะเป็นที่ตั้ง เที่ยวทำงานและเรียนวิชาตามที่ต่างๆ มาถึงระยะหนึ่ง เกิดอาการเจ็บป่วยด้วยไข้ดง เนื่องจากตรากตรำงานในป่าดงเป็นเวลานาน รักษาอย่างไรก็ไม่หาย บิดามารดาจึงมองเห็นวาสนาบารมีเป็นที่พึ่งในพระพุทธศาสนาได้ต่อไป

สู่ร่มกาสาวพัสตร์ บิดามารดาจึงนำ นายสุ่ม ไปฝากตัวเข้าสู่บวรพุทธศาสนา กราบลาอุปสมบท ในวันที่ 21 มกราคม 2514 ณ อุโบสถวัดตะคร้อ โดยมีพระครูคงคนครพิทักษ์ ( หลวงปู่คง ) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระมหาสมจิตร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระมหาประเสริฐเป็นพระอนุสาวนาจารย์ เมื่ออุปสมบทแล้วผลปรากฎว่าโรคภัยต่างๆ หายสิ้นไม่มาเบียดเบียนอีกเลยจนถึงปัจจุบันจึงตัดสินใจถวายชีวิตเป็นพุทธบูชาตั้งแต่นั้นมา

การศึกษาพุทธาคม หลังจากที่ท่านอุปสมบทแล้ว ท่านจึงได้มาจำพรรษาที่วัดหนองหว้า อำเภอคง จังหวัดนครราชสีมา โดยมาจำพรรษาอยู่กับพระครูประโชติธรรมพิทักษ์ ( หลวงพ่อแสน ) เจ้าอาวาสวัดหนองหว้า เปรียบเสมือนพี่ชายของท่าน โดยงานบริหารต่างเป็นหน้าที่ของหลวงพ่อแสน ซึ่งถือว่านอกจากบริหารงานคณะสงฆ์ในอำเภอคงแล้ว ยังเป็นนักเทศน์ชื่อดังในสมัยนั้นด้วย แต่อุปนิสัยหลวงตาสุ่มนั้นท่านเก็บตัวเงียบ อาศัยอยู่ในกุฎิเล็กในสวนป่าของวัด เร่งเพียรวิชา ฝึกฝนวิชาอาคมต่างๆ เมื่อสงสัยในธรรมะ ก็จะถามหลวงพ่อแสน เมื่อสงสัยในวิชาอาคมต่่างๆ ก็จะไปสอบถามหลวงปู่คง พระอุปัชฌาย์ของท่าน ซึ่งถือว่าเป็นพระเกจิที่มีชื่อเสียงระดับประเทศในสมัยนั้น ในสมัยนั้นพระเกจิที่ดังๆในโคราชก็ต้อง 3 รูปนี้ คือ หลวงปู่นิล วัดครบุรี หลวงปู่คง วัดตะคร้อ หลวงพ่อคูณ วัดบ้านไร่ วิชาที่ท่านได้มามากที่สุดท่านกล่าวว่า คือ วิชาของหลวงปู่คง วัดตะคร้อ ท่านเล่าว่าวิชาอาคมจะขลังได้จิตมันต้องดีนะ ท่านจึงได้เรียนวิปัสสนากรรมฐานกับพระอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญในสมัยนั้น คือ ท่านเจ้าคุณปทุมญาณมุนี ที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดนครราชสีมาในขณะนั้น และหลวงพ่อพระมหาธนิต ปัญญาปสุตโต ปธ.9 และได้ร่วมออกธุดงพระวิปัสนาจารย์แห่งประเทศไทยกับสมเด็จพระพุทธาจารย์ ( อาจ ) อีกด้วย ทำให้จิตมีความมั่นคงหนักแน่นเดินทางศึกษาวิชาอาคมต่างๆ มามากมาย ไปจนถึงสระบุรี วนมาหนองคายขึ้นไปเชียงราย กลับมายังวัดหนองหว้า ศึกษาวิทยาคมต่อกับหลวงพ่อก่ำวัดบ้านไร่ หลวงปู่ธัมมา ทั้งสองรูปนี้เป็นทายาทซิษย์เอกหลวงปู่เสี่ยงวัดเสมาใหญ่ หลวงตาสุ่มท่านเล่าว่า สองรูปนี้ถือว่าได้มากรองจากหลวงปู่คง ได้วิชาถ่ายรูป ให้รูปขลัง ได้วิชาเสกด้าย พระคาถาต่างๆ ครั้งหนึ่งสมัยที่ หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ จำพรรษาอยู่ที่วัดสระแก้ว อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา พระอาจารย์สุ่มได้ไปกราบขอบารมี หลวงพ่อคูณถามว่า "พระสูบยาเป็นไหม" พระอาจารย์สุ่มตอบว่า"เป็นครับ" นั่งสูบยากับหลวงพ่อคูณพอสมควรแล้ว หลวงพ่อคูณจึงได้ทำพิธีฝังตะกรุดทองคำให้ และได้ศึษาตำราพระครูสิทธิบริหาร(หลวงปู่ขุน) ศึกษาตำราหลวงปู่เขียว วัดปอบิด

อาจารย์สักยันต์แห่งวัดหนองหว้า จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี นับวันชื่อเสียงพระอาจารย์สุ่มจะยิ่งเป็นที่รู้จักมากขึ้นในหมู่ชายชาตรี มักกล่าวกันว่าสักยันต์กับพระอาจารย์สุ่มเหนียวจนหมากัดไม่เข้า ท่านเมตตาเล่าต่อว่าทีแรกเดิมทีก่อนที่จะได้มาสักยันต์ เล่าถึงอาจารย์สี จังหวัดเชียงรายผู้ทรงคาถามากลูกศิษย์ชื่อสีเหมือนกัน (หมอลำสี หาเหตุ) ได้นำหมอลำไปแสดงที่จังหวัดเชียงราย ได้มีเรื่องกับนักเลงเจ้าถิ่นต่างคนต่างไม่ยอมกัน ทั้งยิงกัน ฟันกัน ไม่มีใครทำอะไรกันได้ต่างคนต่างเหนียว จึงสอบถามผลปรากฎว่าเป็นศิษย์ครูเดียวกัน เช้าต่อมาจึงไปกราบอาจารย์สีและเป็นเพื่อนกันตั้งแต่นั้นมา ด้วยเหตุนั้หมอลำสี หาเหตุ จึงได้นำคาถาที่อาจารย์สี เชียงรายมอบให้นำมาด้วยพร้อมหมู่เพื่อนจำนวนหนึ่งที่ไม่สามารถเดินทางไปจังหวัดเชียงรายได้แต่อยากจะมีลายสักเหมือนหมอลำสีบ้าง มาขอร้องให้หลวงตาสุ่มทำพิธีสักให้ว่าเป็นวิชาที่ขลังมาก จึงได้ทำพิธีขอวิชาท่านเจ้าของตำราและทำพิธีสักให้บนโรงลิเกเก่า วัดหนองหว้า พวกที่สักไปต่างก็พบปาฏิหารย์ต่างๆ มั้งหมากัดไม่เข้า เข็มฉีดไม่เข้า ฟันแทงไม่เข้า ตามแต่ละคนจะเจอแบบไหน ทำให้ชายหนุ่มทั้งหลายต่างแห่มาขอสัก ต่างยอมรับกันว่าพระอาจารย์สุ่มถือของขึ้น นับว่าถ้าเจอคนสักอายุสัก 40,50,60 ปี เกือบทั้งหมดในหมู่บ้านย่อมมีลายยันต์หลวงตาสุ่มกันทั้งนั้นน้อยคนนักที่จะไม่มี แต่ปัจจุบันท่านเลิกสักแล้ว รุ่นหลังๆอาจจะไม่เห็น

ประสบการณ์ลูกศิษย์หลวงตาสุ่ม ท่านได้เริ่มทำตะกรุด ผ้ายันต์มาเรื่อยๆ จนเป็นที่รู้จักโดยทั่วไป ลูกศิษย์รุ่นแรกๆ ที่เป็นที่รู้จักและมักพูดถึงบ่อยๆ นั่นก็คือ นายดี บ้านโนนแดง ศิษย์ผู้ได้รับการสักจากท่าน นายดีผู้นี้ไม่ธรรมดาตีรันฟันแทงรอดทุกครั้ง เป็นคนใจนักเลง ครั้งหนึ่งถูกรุมจากคู่อริชาวบ้านต่างพูดว่ายังไงก็ไม่รอด เมื่อคู่อริไปแล้ว นายดีไมีมีเลือดออกแม้แต่หยดเดียว ยกมือขึ้นหัว ลูบหัว แล้วเดินกลับบ้านแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่างล่ำลือถึงวิชาในตัวนายดี แต่สุดท้ายก็เสียชีวิต เพราะไปสักทับรอยที่หลวงตาเคยสักให้ จึงทำให้วิชาอ่อนลงและศัตรูสามารถทำร้ายได้ท่านพูดด้วยความสงสารศิษย์ที่ไม่ฟังคำที่ท่านเคยบอกไว้ว่าห้ามสักทับรอย อันนี้ถือเป็นตำนานไปแล้ว แต่ที่่ผู้เขียนได้เกิดทันก็คือเรื่องของ นายเม่่น วัยรุ่นบ้านโนนแดง จึงจะขอนำมาเล่า นายเม่นเป็นวัยรุ่นเลือดร้อนไฟแรง มีเพื่อนมาก บางครั้งก็มีเรื่องกับวัยรุ่นต่างหมู่บ้าน ครั้งหนึ่งครั้งสำคัญในชีวิตนายเม่น ตอนไปเที่ยวงานไหมที่อำเภอบัวใหญ่ ได้ถูกคู่อริใช้ปืนไล่ยิง ระยะเผาขน นัดแล้วนัดเล่า คิดว่ายังไงก็ไม่รอด รอดก็ไม่ใช่คนแล้ว นายเม่นวิ่งแบบไม่คิดชีวิต แต่เมื่อจ่อยิงนายเม่นยิงยังไงก็ไม่ออก ยิงขึ้นฟ้าก็ออกตามปกติ จึงรอดตายมาได้ ผู้คนเล่ากันว่า นายเม่นมีตะกรุดโทนหลวงตาสุ่มคาดเอวไว้ นี่ละครับเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ปัจจุบันสามารถไปเสาะสอบถามได้จากเจ้าตัวโดยตรง

หลวงพ่อแสนชอบสวด หลวงพ่อสุ่มชอบเสก เล่ากันต่อครับกับเรื่องราวหลาวงตาสุ่ม สิรินฺธโร พระเกจิผู้เรืองวิทยาคมแห่งวัดหนองหว้า ชื่อเสียงปรากฎเป็นที่รู้กันว่า ลูกหลานไม่สบาย ค้าขายไม่ดี จะเดินทางใกล้ไกล ตั้งแต่เกิดจนตาย เมื่อมีความเดือดร้อนก็จะมาให้หลวงตาสุ่มช่วยปัดเป่าให้ทุกรายไป หันหน้าเข้าฝา เป่าๆ เสกๆ เป็นอันใช้ได้ จึงมีฉายาเรียกกันว่า "หลวงพ่อแสนชอบสวด หลวงพ่อสุ่มชอบเสก" ความหมายคือ หลวงพ่อแสนท่านเป็นพระที่ทรงภูมิความรู้ สวดบทไหนเป็นล้มบท ไม่มีการตัดบทแม้แต่บทเดียว พระในวัดต่างให้ความเคารพและเกรงใจท่านมาก ถ้าท่านพูดคำเดียวไม่ว่าชาวบ้านหรือพระก็ต้องฟังท่านหมด ส่วนหลวงพ่อสุ่มท่านเป็นผู้ช่วยหลวงพ่อแสน เป็นผู้ทรงเวทย์วิทยาคม เก่งในด้านการปลุกเสกเครื่องรางของขลังต่างๆ เริ่มจากการเป็นอาจารย์สักยันต์ ทำตะกรุด ผ้ายันต์ พระผง ตามโบราณจารย์ท่านเคยทำมา ครั้งหนึ่งท่านเล่าว่าได้นั่งอยู่ในโบสถ์วัดแห่งหนึ่ง ได้เห็นกระดาษเป็นรูปยันต์ ทีานจึงจดจำวิธีลงและเสกยันต์นั้นได้จนขึ้นใจแล้วนำมาทำตะกรุด ลองให้ลูกศิษย์ยิง ปรากฎว่ายิงไม่ออก ท่านว่าวิชานี้ใช้ได้จึงถือมาตั้งแต่นั้น

ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส เมื่อปี พ.ศ.2542 พระครูประโชติธรรมพิทักษ์ ( หลวงพ่อแสน ) เจ้าคณะอำเภอคง เจ้าอาวาสวัดหนองหว้า อาพาธหนัก และมรณภาพ ในเวลาต่อมา หลวงตาสุ่มท่านได้สูญเสียสหธรรมิกที่สำคัญผู้เปรียบเวมือนพี่ชายของท่าน ภาระงานต่างๆที่หลวงพ่อแสนทำไว้จึงตกมาที่ท่าน ชาวบ้านทั้ง 4 หมู่บ้าน คือ บ้านโนนแดง บ้านคูขาด บ้านหนองหว้า บ้านหนองหว้าน้อย จึงพร้อมใจกันนิมนต์ท่านขึ้นเป็นเจ้าอาวาสต่อจากหลวงพ่อแสนเพื่อเป็นหลักให้กับวัดหนองหว้าต่อไป ท่านกล่าวว่า"ตำแหน่งเจ้าอาวาสไม่ปราถนาเลย เพราะภาระมาก ต้องรับผิดชอบ แต่เมื่อชาวบ้านไม่มีที่พึ่ง ก็ต้องเป็นที่พึ่งให้เขา" จึงได้รับการแต่งตั้งเป็นพระอธิการสุ่ม สิรินฺธโร เจ้าอาวาสวัดหนองหว้า สืบสานงานที่หลวงพ่อแสนเคยทำไว้ ทั้งการสร้างศาลาการเปรียญหลังใหญ่ที่ยังคงเหลืออีกมากจนสำเร็จลุล่วงด้วยดี สืบสานงานปริวาสกรรม พัฒาจนเป็นที่รู้จักทั่วประเทศ เป็นที่รู้จักกันดีว่า 1 - 10 เมษายน ของทุกปี จะมีพระภิกษุมาร่วมงานจากทั่วประเทศ และมีอุบาสกอุบาสิกามาร่วมงานเป็นจำนวนมาก เพื่อมาชำระศีลให้บริสุทธิ์ และมาอบรมวิปัสนากรรมฐานกับหลวงตาสุ่ม วัดหนองหว้าพัฒนาอย่างต่อเนื่อง จากรุ่นสู่รุ่นทั้งด้านจิตใจ และด้านวัตถุ

สมณศักดิ์ ด้วยคุณความดีของพระอธิการสุ่ม สิรินฺธโร จึงได้รับพระราชทานสมณศักดิ์ ที่ พระครูสิทธิธรรมธร ในปี 2545 สร้สงความปราบปลื้มและสำนึกในพระมหากรณาธิคุณหาที่สุดไม่ได้ และเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระครูชั้นโท ชั้นเอก ตามลำดับราชทินนามเดิม
บัดนี้กาลเวลาล่วงมา หลวงตาสุ่มอายุถึง 84 ปี ยังเป็นร่มโพธิ์ใบใหญ่ร่มทรใบหนาให้กับเหล่าศิษย์ ท่านทั้งหลายสามารถมากราบท่านได้ทุกวัน ที่วัดหนองหว้า ตำบลคูขาด อำเภอคง จังหวัดนครราชสีมา พระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่กราบไหว้ได้อย่างสนิทใจ ขอเผยแผ่บารมีหลวงพ่อ สาธุ สาธุ สาธุ